Bewijslast

Slachtoffers kunnen discriminatie niet bewijzen

Slachtoffers moeten lang wachten op gerechtigheid

Meldingsbereidheid en bewijslast zijn twee zijden van één medaille. Discriminatie blijft vaak ongestraft omdat ze moeilijk te bewijzen is. En als discriminatie zo moeilijk aan te tonen is, waarom zou je dan klacht indienen? Efficiënte instrumenten, zoals de praktijktest (*), kunnen discriminatie opsporen en vaststellen en het slachtoffer helpen om het vermoeden van discriminatie te bewijzen. Maar een duidelijk wettelijk kader ontbreekt. 

Spraakmakende rechtszaken over discriminatie maken iedereen in één klap duidelijk dat gelijke behandeling van mensen uit etnisch-culturele minderheden de norm is. Rechtszaken kunnen dus preventief en ontradend werken. Voor het slachtoffer zijn ze echter vooral duur en slepen ze lang aan. Discriminatie kan ook onderzocht en bestraft worden door ze te melden aan de bevoegde inspectiediensten. Maar zij hebben te weinig bevoegdheden.

(*) een vergelijkende test waarbij mensen met een zelfde profiel, op hun etnische achtergrond na, bijvoorbeeld een flat of een baan zoeken.

Het Minderhedenforum wil:
- een duidelijk wettelijk kader voor opsporingsinstrumenten als de praktijktest.
- dat inspecties de bevoegdheden hebben om actief discriminatie op te sporen en te bestraffen, met ambitieuze doelstellingen voor controles.
- hogere boetes en administratieve sancties, die echt ontradend werken, naast andere sancties zoals de terugbetaling van subsidies of het verlies van de beroepserkenning.
- dat de overheid voor overheidsopdrachten niet in zee gaat met bedrijven die discrimineren.

Print deze pagina